Duurzame held: Raf Goossens

Hoelang doe je dit werk al?

Ik werk al 13 jaar bij IGO vzw.

Hoe ben je daar terechtgekomen?

Simpelweg door te solliciteren. Ik werkte vroeger in een beschutte werkplaats als monitor en ben dan enkele jaren later aan de slag gegaan bij verschillende tuinaanleggers om ervaring op te doen. Wanneer ik daar genoeg van had, ben ik bij mijn broer begonnen. Hij werkte in een zaak waar ze testmachines voor autogordels maken over heel de wereld. Dat werk heb ik ongeveer 8 jaar gedaan. Daarna wou ik terug in het groen werken. Zo ben ik bij IGO terechtgekomen.

Welke mensen komen dan in jouw ploeg terecht?

Het zijn allemaal mensen die geen makkelijk leven hebben gehad. Er zijn werknemers die werkloos zijn geworden, een zwaar verlies hebben gehad, van een ander land komen, vluchtelingen, mensen die iets verkeerd hebben gedaan, enzovoort.

En hoe komen ze dan bij jou terecht?

De meesten worden doorgestuurd door de VDAB, maar er komen er ook zelf solliciteren.

En is er een bepaalde procedure om bij jullie te mogen werken?

Ja, niet iedereen kan bij ons aan het werk. Ze moeten aan een aantal vereisten voldoen, willen ze bij ons beginnen.

Als een werknemer van onze ploeg ziek is, mogen we die vervangen door iemand die niet aan de vereisten voldoet. De invallers weten wel dat zodra die man niet meer ziek is, hun contract ook stopt. Zo kunnen we garanderen dat we de volledige uren kunnen draaien.

En de mensen die bij jullie terechtkomen zijn dan zeer gemotiveerd?

Ja, dat wel. Ze zijn blij dat ze nog een kans krijgen. Voor sommigen is het ook al hun 3de of 4de kans. De meesten willen graag doorstromen. Zo is er iemand die zich heeft ingeschreven om aan een intern examen mee te doen voor hulpploegleider.

Veel jonge mensen?

Dat varieert. Het gaat van schoolverlaters tot 50-en 60-plussers.

Botst dat soms niet al die verschillende achtergronden?

Neen, eigenlijk niet. Ze kunnen het allemaal goed met elkaar vinden. We hebben werknemers uit Pakistan, Irak, Somalië... We vinden het wel belangrijk dat ze Nederlands kunnen. Ik praat daarom altijd in het Nederlands tegen hen. Wanneer iemand  iets niet goed verstaat, proberen de ploegmakkers elkaar te helpen. Zo creëren ze ook een band.

Fijn, dat ze op die manier ook Nederlands kunnen leren.

Ja, inderdaad. Ze leren Nederlands door bij ons te werken. Sommigen gaan 's avonds ook nog naar de Nederlandse les.

Hoelang werken ze dan bij jou?

Ze mogen 5 jaar bij mij in mijn ploeg werken en dan stromen ze door. Het is dus de bedoeling dat we ze klaarmaken voor het echte werk. We zorgen ervoor dat ze hun rijbewijs halen en dus met een aanhangwagen kunnen rijden. Dat is handig. Zeker als ze daarna in een tuinbedrijf gaan werken. Daarnaast geven we hen een cursus bosmaaien, werken met een zaagmachine, enzovoort.

Dus ze krijgen een opleiding en na 5 jaar stopt het? Wat gebeurt er dan?

Ze worden bij ons opgeleid, maar krijgen op hetzelfde moment ook een loon. Na 5 jaar moeten ze doorstromen naar een nieuwe job van de VDAB.

Volgen jullie ze daarna nog op?

Ja, ik probeer contact te houden door hen bijvoorbeeld van tijd tot tijd te bellen en te vragen hoe het met ze gaat.

Je vindt het zelf dan een heel fijne job om te doen?

Zeker! Ik haal veel voldoening uit deze job. Het doet soms wel pijn als collega’s doorstromen. Zo heb ik drie arbeiders die bij mij in de ploeg zaten en na 5 jaar zijn gaan solliciteren bij de gemeente Rotselaar. Ze zijn daar ook aangenomen. Als ze mij zien passeren steken ze hun hand op en maken een praatje. Dat vind ik echt fijn.

Werk jij eigenlijk volledig alleen met die mensen?

Neen, ik word ondersteund door een natuurontwikkelaar die het papierwerk doet en een personeelswerker die allerlei vragen van mijn werknemers beantwoordt. Dat kunnen vragen zijn over het OCMW,  belastingen, kinderopvang, enzovoort.

Is dit een soort van roeping geweest?

Ja. Ik wilde terug naar buiten en met mensen werken. Maar kan genieten van af en toe rustig in de zetel te zitten. De meeste van mijn collega’s hebben heftige dingen meegemaakt en die neem ik soms wel eens mee natuurlijk.