Pure vrijwilligers: Marie-Rose en Alphons

Dag Marie-Rose. Waarom heb jij voor vrijwilligerswerk gekozen?

Daarvoor moet ik ver teruggaan naar mijn jeugd. Ik ben opgegroeid in het Brusselse. In een gemeente die nog niet zo lang bij Brussel was gevoegd: Neder-Over-Heembeek. We hadden in de gemeente een groot gemeenschapsgevoel. Ik was daar als jong meisje geëngageerd in de jeugdbeweging als chiroleidster, wat ik met hart en ziel heb gedaan.

Na mijn studies ben ik gaan lesgegeven in het secundair onderwijs. Daarna ben ik gaan werken in het opleidingscentrum van een grote bank, waar ik doorgegroeid ben als manager en personeelsdirecteur.

Ik heb kansen gekregen, ze ter harte genomen en heb dan ook de verantwoordelijkheid gedragen. Verantwoordelijkheid opnemen, iets doen voor de maatschappij, dat zit wel een beetje in mij.

Wanneer ben je als vrijwilliger hier in het museum begonnen?

In mei 2017 werd het museum hier in Tremelo heropgestart en zocht men nieuwe gidsen. Via de Gidsenbond van Tremelo ben ik in contact gekomen met het Damiaanmuseum en heb ik mij kandidaat gesteld om te gidsen. Ondertussen had ik meer tijd, omdat ik gepensioneerd was. 

Welke taken neem jij op jou?

Ik gids en zit af en toe ook aan het onthaal. Wat ik ook heel graag doe is meewerken aan verschillende projecten. Tegen de vakantie gaan wij voor het tweede jaar op rij een project uitwerken voor de allerkleinste bezoekers, zodat zij hier ook een plezante tijd kunnen beleven.

Hoe vaak gids je?

Dat hangt er natuurlijk vanaf hoeveel groepen er komen en wanneer. Als enkeling kan je hier komen en jezelf wegwijs maken met een audiogids. Wanneer je met groepen van meer dan 8 personen komt, kan je gratis een gids krijgen. Je moet natuurlijk wel op voorhand reserveren, zodat er op tijd een gids kan geïnformeerd worden en zich kan voorbereiden.

"Wij moeten ons aanpassen aan het niveau en de belangstelling van het publiek."

Een goede voorbereiding is dan van groot belang?

Ja, echt wel. Er komen hier families, schoolkinderen, verenigingen, enzovoort. We krijgen telkens te maken met een ander publiek met telkens andere vragen en interesses. Wij moeten ons dus aanpassen aan het niveau en de belangstelling van het publiek. Dat vergt een zekere alertheid, waardoor gidsen nooit eentonig wordt.  

Vandaag verwacht Marie-Rose vormelingen. Alphons de andere gids is ook van de partij en vervoegt zich bij het interview.

Dag Alphons. Waarom ben jij hier gaan gidsen?

Er zijn diverse redenen waarom ik ben gaan gidsen, zowel rationele als emotionele. Ik zal beginnen met de emotionele redenen. Mijn moeder is hier dichtbij geboren. Als klein ventje ben ik hier ik dus vaak komen spelen. Mijn overgrootvader woont hier nog geen 200 meter vandaan. Hij was een tijdgenoot van Damiaan.

Nu de rationele redenen. Op een gegeven moment heb ik een beroerte gekregen en kon ik niet meer spreken of schrijven. Ik wilde daaruit geraken met hulp van een logopediste. Gidsen leek mij een degelijke oefening.

Ik ben nu gepensioneerd en misschien een van de laatste der Mohikanen (lacht), die uitleg kan geven over hoe het leven vroeger was op deze plek. Dat je in verschillende talen moet kunnen gidsen, sprak mij ook aan.

En welke in talen moet je hier dan kunnen gidsen?

In het Nederlands, Frans, Engels en Duits.

En krijgen jullie veel anderstaligen op bezoek?

Maria-Rose: Je zou ervan schrikken van waar ter wereld de mensen allemaal naar hier komen. Als ze op bezoek zijn in België komen ze speciaal naar hier om het geboortehuis van Damiaan te bezoeken. 

Alphons: Ik denk dat de 80/20 regel hier van toepassing is: 80% van de bezoekers zijn niet van Tremelo en misschien 20% wel.

Marie-Rose: En er zijn niet alleen paters en nonnekes die naar hier komen, maar ook 'gewone' mensen die gepassioneerd zijn door het verhaal van Pater Damiaan.

Krijgen jullie een opleiding om te gidsen hier?

Marie-Rose: Niet echt. Er is wel een beknopte handleiding ter beschikking.

Alphons: Aahja? (Lacht)

Marie-Rose: De tijdlijn die wij in het begin hebben gekregen. Bovendien is er heel veel lectuur en leer je het grootste deel via zelfstudie.

Dus de basis is bij iedereen hetzelfde, maar elke gids vertelt het op zijn eigen manier?

Alphons: Ik weet bijvoorbeeld veel vanuit mijn eigen familie. Toch heb ik ook een paar duizend bladzijden literatuur doorworsteld.

Marie-Rose: Dit vrijwilligerswerk vergt heel wat inspanning en voorbereiding.

Alphons: En slapeloze nachten (lacht). Ik heb vannacht weer niet goed geslapen.

"De reden waarom ik hier zo graag kom gidsen is dat ik in Damiaan een inspirerend figuur zie."

Oei, hoe komt het?

Alphons: Omdat ik vandaag kinderen, meer bepaald vormelingen moet rondleiden. Het vergt een andere aanpak.

Marie-Rose: Ik heb kleinkinderen van die leeftijd, dus voor mij is het al iets gemakkelijker (lacht).

Alphons: Ik heb mij eens ingeschreven voor een gidsbeurt en dat was toen aan personen met een beperking. Die mannen zijn fantastisch.

Marie-Rose: Ja, echt een fijne groep om rondleidingen aan te geven. Maar zoals ik al eerder heb gezegd: Het vergt telkens weer een inspanning om de rondleiding op een andere manier te brengen, maar ik zie dat als een uitdaging. Flexibiliteit van de geest is nodig en dat heb ik wel graag.

Wat wel helpt bij deze job is dat je job of ervaring in het verleden aansluit bij bepaalde vaardigheden die je bij het gidsen kan gebruiken. Zoals bijvoorbeeld meerdere talen kunnen spreken komt goed van pas. Ook het sociale, zoals voor een groep kinderen staan op de Chiro, enzovoort.

De reden dat ik hier zo graag kom gidsen is dat ik in Damiaan een inspirerend figuur zie. Persoonlijk vind ik dat Pater Damiaan nog beter gekend en gewaardeerd zou mogen worden.

Maar gelukkig zijn er mensen zoals jullie die het verhaal van Pater Damiaan op een fijne manier overbrengen. Ik zie dat jullie vrijwilligers zo gepassioneerd zijn en hier graag zijn. Jullie zullen ook veel aan elkaar hebben.

Alphons: Wij zijn zo goed op elkaar ingesteld. Iedereen doet zijn taken zonder dat het gevraagd wordt.

Dat is fijn om te horen! Dankjewel voor het interessante interview!